Życie seksualne Muzułmanina

 

ŻYCIE SEKSUALNE MUZUŁMANINA

 

1.   Seksualna mozaika islamu

 

Islam jest to przede wszystkim religia nastawiona patriarchalnie i podporządkowująca kobietę mężczyźnie m.in. w dziedzinie współżycia seksualnego. Islam ujawnia pozytywną postawę wobec ciała i seksu. Jako że świat islamu obejmuje niezwykle zróżnicowane kultury i narody, tradycje i nurty duchowe, przeto całkiem zasadnie można mówić o seksualnej mozaice islamu.

 

Powszechnie wiadomo, iż muzułmanie poszukują i znajdują w Koranie wszelkich odpowiedzi na pytania związane z życiem religijnym, regułami społecznymi, regułami postępowania i etyki. Koran jest dla wyznawców islamu świętym tekstem, ale i kodeksem prawnym. Koncepcja miłości seksualnej wyrażona jest w Koranie w takich oto prawach: (1) ?One są ubiorem dla was, a wy jesteście ubiorem dla nich? (sura 2, 187); (2) ?Wasze kobiety są dla was polem uprawnym. Przychodźcie więc na wasze pole, jak chcecie, i czyńcie pierwej coś dobrego dla samych siebie? (sura 2, 223). Islam pozostawia erotyzmowi spory zakres swobody i nie upatruje w nim grzechu. Koran akceptuje współżycie seksualne.

 

 

 

2.   Praktyki seksualne w islamie. Zakazy i nakazy

 

Zgodnie z nauką islamu celem małżeństwa jest prokreacja. Należy jednak pamiętać, iż nie jest to jedyny cel. Islam dostrzega bowiem seksualność człowieka, a także ? będące jej prostą konsekwencją ? potrzeby natury fizycznej, psychicznej i emocjonalnej. W Koranie kilkakrotnie pojawia się słowo ?namiętność?. I jest to uznawane za dowód faktu, że Bóg stworzył pożądanie seksualne wraz z człowiekiem. Islam wyraźnie akcentuje, że poza prokreacją celem współżycia seksualnego jest osiągnięcie satysfakcji. Islam przyznaje prawo do rozkoszy tak mężczyźnie, jak i kobiecie. Wskazane jest jednak, ażeby to kobieta jako pierwsza osiągnęła orgazm. Zaleca się grę wstępną. Islam zezwala małżonkom na korzystanie z szerokiego wachlarza technik seksualnych; dozwolone są niemal wszystkie pozycje i rodzaje pieszczot. Co ważne ? warunkiem wykorzystania poszczególnych technik seksualnych jest obopólne wyrażenie na nie zgody. Żaden z partnerów nie ma prawa wymagać niczego, co mogłoby zranić i urazić współmałżonka lub wywołać w nim obrzydzenie i odrazę. Praktyki seksualne w islamie nie ograniczają się do stosunku w tradycyjnym rozumieniu, ale obejmują też wszelkiego rodzaju masaże, wspólne kąpiele, łącznie ze stosowaniem środków wspomagających. Jedną z najbardziej wyrafinowanych form pieszczot seksualnych jest tzw. dżima bi-l-jad ? doprowadzanie mężczyzny do orgazmu poprzez intensywny dotyk ręki kobiety.

 

 

Jedną z niewielu zakazanych w islamie praktyk seksualnych jest seks analny. Uważa się, iż ten rodzaj pieszczot nie pozwala kobiecie na osiągnięcie pełnej satysfakcji. Stosunek w pozycji ?od tyłu? nie jest zabroniony, o ile członek wprowadzany jest do pochwy. Kolejny zakaz dotyczy seksu podczas menstruacji. Od stosunków seksualnych należy powstrzymywać się również w czasie trwania połogu oraz podczas pielgrzymki do Mekki. Współżycie jest zabronione do zachodu słońca podczas codziennego postu w miesiącu ramadan. Uważa się, że znajdujący się w sypialni Koran należy podczas stosunku przykryć. Seks uprawiać można jedynie w pościeli, zaś przed penetracją mężczyzna winien wypowiedzieć słowa: Bismillah Allahumma Dżannibna asz-Szajtan, wa Dżannib asz-Szajtanu ma Razaktana. Po odbytym stosunku obowiązkiem każdego muzułmanina jest dokonanie ablucji. Kwestia seksu oralnego nie jest kwestią jednoznaczną. Część prawników uważa takie praktyki za zabronione, część ? za tolerowane, a jeszcze inni uważają, że seks oralny jest czymś legalnym. Są i tacy, którzy traktują tę pieszczotę jako swoisty rodzaj gry wstępnej i dopuszczają ją, o ile poprzedza ona normalny stosunek. Generalnie masturbację uważa się za zabronioną. Niektórzy prawnicy dopuszczają jednak masturbację wtedy, kiedy pojawia się obawa popełnienia przestępstwa ziny lub nie istnieje zamiar zawarcia małżeństwa. Wzajemna masturbacja partnerów nie jest w islamie zabroniona.

 

 

 

3.   Stosunek przerywany i inne formy antykoncepcji. Problem aborcji

 

Islam przywiązuje sporą wagę do instytucji rodziny i popiera prokreację. Niektórzy wnioskują na tej podstawie, jakoby islam nie zezwalał na planowanie rodziny. Sprawa jest jednak o wiele bardziej złożona. Oto bowiem już prorok Muhammad, posiadający dzieci tylko z pierwszego małżeństwa, a utrzymujący kontakty seksualne ze wszystkimi późniejszymi żonami, usankcjonował stosunek przerywany al-?azl, popularny w tamtych czasach sposób kontroli urodzin. Fakt ten ? na zasadzie analogii ? sankcjonuje zgodnie z opinią wielu uczonych wykorzystywanie środków antykoncepcyjnych. Powszechna opinia głosi jednak, że stosowanie stosunku przerywanego wymaga zgody żony, która ma prawo zarówno do pełnej satysfakcji seksualnej, jak i do posiadania potomstwa. Spośród pięciu głównych szkół prawa muzułmańskiego szkoły: hanaficka, malikicka, dżafarycka i hanbalicka zezwalały na praktykowanie stosunku przerywanego za zgodą żony. Niektórzy uczeni ze szkół dżafaryckiej i malikickiej dawali żonie prawo do otrzymania  pieniężnej rekompensaty od męża, jeśli ten bez jej zgody zastosował metodę al-?azl. Szkoła dżafarycka zezwalała na stosunek przerywany bez zgody żony, jeśli wcześniej ona na to przystała. Szkoła szafi?icka z kolei zezwalała na al-?azl  nawet bez uprzedniego przyzwolenia żony, ponieważ z jej punktu widzenia żona uprawniona jest do odbywania stosunku płciowego, ale nie do osiągania orgazmu. Współcześni badacze uznają antykoncepcję w przypadku troski o życie i zdrowie kobiety, a także w sytuacji strachu rodziny przed popadnięciem w biedę. W 1965 roku na antykoncepcję zezwolił wielki mufti Algierii, pod warunkiem, iż stosowane środki nie spowodują trwałej bezpłodności.  O legalności środków antykoncepcyjnych świadczy m.in. fakt, że są one powszechnie dostępne. W Kuwejcie można je kupić (nawet pigułki antykoncepcyjne!) w każdej aptece bez recepty.

 

 

A aborcja? Większość muzułmańskich uczonych zezwala na nią, jakkolwiek różny jest w ich opinii moment rozwoju płodu, w którym staje się ona zakazana. Olbrzymie różnice w tych poglądach wynikają w głównej mierze z braku zgodności co do tego, w którym momencie w łonie matki istnieje dusza ludzka.  Oczywiście, aborcja jest dozwolona, gdy zagrożone jest życie matki.

 

Przeciwnicy aborcji powołują się na fragment Koranu, traktujący o tym, iż człowiek jako sługa Boży jest własnością swego Stwórcy i nie ma prawa do decydowania o losie poczętego dziecka.

 

 

Warto zdać sobie sprawę z tego, iż obecna sytuacja krajów muzułmańskich znacząco odbiega od tej z początków rozwoju islamu, kiedy to powszechnie namawiano do prokreacji po to, ażeby coraz większa grupa wyznawców mogła stanąć w obronie religii. Obecnie  wzmożony wzrost ludności bezpośrednio przekłada się na obniżenie standardów życia. A planowanie rodziny i antykoncepcja są istotnymi metodami w hamowaniu zbyt wysokiego przyrostu naturalnego. Jednakowoż nie zawsze ich stosowanie zgodne jest z poglądami rodzin muzułmańskich. Z I dlatego też stosunkowo często nie udaje się wcielić w życie programów planowania rodziny.  

 

 

 

4.   Kwestia cudzołóstwa i homoseksualizmu

 

Seks w islamie uznawany jest za legalny tylko i wyłącznie między prawowitymi małżonkami. W związku z tym jednym z najcięższych przewinień jest zina, a więc cudzołóstwo. Termin ten dotyczy wszelkich nielegalnych stosunków seksualnych ? obejmuje więc oprócz cudzołóstwa także nierząd, pojmowany jako stosunki odbywane przez niezamężnych partnerów.

 

 

Praktyki homoseksualne zostały kilkakrotnie potępione w Koranie. Homoseksualizm uznawany jest w islamie za występek nie tylko przeciwko płci odmiennej, a i przeciwko naturalnemu, Boskiemu porządkowi. I dlatego też kary dla ludzi dopuszczających się praktyk homoseksualnych są nad wyraz surowe: najcięższa kara stosowana jest w Arabii Saudyjskiej, gdzie za tego typu praktyki grozi śmierć przez w ścięcie; w innych państwach arabskich kary przyjmują postać kilku lat więzienia, grzywny lub deportacji.

 

 

 

5.   Czym takim jest harem? Czyli trochę historii

 

Słowo ?harem? (tur. harim) oznacza sanktuarium, coś zakazanego. Harem służył za mieszkanie dla kobiet i dzieci ? był niedostępny dla innych mężczyzn. Pierwsze haremy spotykamy w Mezopotamii i Persji. Życie w haremach nie było bynajmniej rajem! Liczne kobiety były podzielone na różne kategorie: żony, nałożnice, niewolnice. Trzeba pamiętać, że potrzeby seksualne kobiet najczęściej wcale nie były zaspokajane. Mąż zazwyczaj wyróżniał tylko jedną z żon; w miarę upływu czasu starzał się, a jego wydolność seksualna malała. W haremie przymusowy był celibat kobiety. Bezpośrednio wiązało się to z negatywnym rozwojem ich osobowości: neurotyzm, apatia, patologiczna zazdrość. Inne kobiety z haremu stawały się lesbijkami, nimfomankami czy sadystkami.

 

 

Mający 26 lat Mahomet ożenił się ze swą chlebodawczynią, Khadiją. Była ona bogatą wdową, starszą od Mahometa o 15 lat. Ich małżeństwo było szczęśliwe i trwało 26 lat. Mahomet długo pozostawał wierny Khadiji, nawet po jej śmierci. Dopiero po 50. roku życia zmienił on swoje poglądy. Najważniejszą kobietą w haremie Mahometa była Ayesha. To ją zawsze zabierał ze sobą na wyprawy. To małżeństwo było bezdzietne. Po śmierci Mahometa jego uczniowie akcentowali, iż nadrzędnym celem małżeństwa są dzieci ? i problem ten rozwiązywała poligamia. Zgodnie z tradycją muzułmanin nie powinien mieć jednocześnie więcej niż 4 żony.

 

Rozkwit poligamii w islamie przypada na okres ekspansji imperium, kiedy to zwyczajnie więcej było kobiet oraz zdobytych niewolnic. Powstał nadto typ związków kontraktowych, tj. na pewien okres czasu, w którym mężczyzna miał obowiązek utrzymywać żonę. Liczba żon uzależniona jest od pozycji mężczyzny, jego możliwości finansowych, zawodu, ilości dzieci itp. Obecnie w wielu krajach islamskich nawet bogaci mężczyźni miewają tylko jedną żonę.

 

 

 

6.   Podsumowanie

 

Seks w islamie stanowi naturalną potrzebę człowieka. Równe prawa do rozkoszy przyznawane są zarówno mężczyźnie, jak i kobiecie. Bardziej powszechne jest jednak przekonanie, że islam w sprawach seksu cechuje się typową dwoistością, hipokryzją i irracjonalnością. Mimo że teoretycznie mąż i żona mają takie samo prawo do rozkoszy, to jednak okazuje się, że to prawo mężczyzny jest nadrzędne. Liczne cytaty świadczą o tym, iż kobieta ma obowiązek być gotowa na seks zawsze wtedy, kiedy jej mąż ma na to ochotę. Jeżeli zaś mu odmówi, to znajdzie się w niełasce Boga. Owszem, seks pozamałżeński jest zakazany, ale muzułmanie znaleźli na to rozwiązanie. W szyizmie istnieje bowiem małżeństwo m?uta, pozwalające na zawarcie ?kontraktu? na jedną noc, po której partnerzy seksualni rozstają się bez konieczności przeprowadzania rozwodu.