Sztuka przebaczania i wybaczania

Sztuka przebaczania

Jan Paweł II wybaczył swemu niedoszłemu zabójcy.Czy każdy z nas byłby do tego zdolny? Chowamy urazy w sercu z powodu dużo mniejszych przewinień. Dlaczego nie umiemy wybaczać? Czemu to takie trudne?

Nie ma chyba osoby,która nigdy nie doznała krzywdy. Każdynosi w duszy jakieś zranienia, tym głębsze,im bliższy był ten, kto nam je zadał.A zwykle najbardziej nas krzywdzą najbliżsi.

Nasza strata
Swoich ran staramy się nie ruszać, o to nieprzyjemne.Z drugiej strony - nie chcemy się ich pozbyć,ponieważ wydaje się nam,że byłoby niesprawiedliwością tak po prostu wymazać czyjąś winę.Naszym moralnym obowiązkiem jest przecież podsycać święte oburzenie,które w nas płonie.Wybaczenie wiązałoby się niemal z utratą honoru.W imię tego "obowiązku" hodujemy w sobie psychiczny wrzód - równie wielki jak grzech popełniony przez naszego krzywdziciela.Tymczasem na zdrowy rozum sprawa wygląda tak:on zawinił,a my mamy wrzód.Czyja strata? Nasza.

Oko za oko?
Nie umiemy wybaczać,bowiem od najmłodszych lat uczymy się oceniać krytycznie wszystko i wszystkich,oskarżać,a także - mścić się.Lecz gdybyśmy postępowali wedle biblijnej zasady "oko za oko",jak zauważył Gandhi,bylibyśmy już wszyscy ślepi.

Zemsta daje złudne poczucie,że rachunki wyrównane.Jednak wszyscy,którym dane było się zemścić,mogą potwierdzić:zemsta nigdy nie równoważy krzywdy.Natomiast wybaczenie przynosi wielką ulgę.

Nauczmy się więc wybaczać.Wcale nie po to,żeby zrobić dobrze naszemu krzywdzicielowi (jemu zresztą na tym niespecjalnie zależy).Wybaczanie to dla nas czysty zysk,warunek zdrowia i higieny psychicznej,jeden ze sposobów na spokój ducha.Wybaczenie i porzucenie myśli o zemście wcale nie oznacza,że rezygnujemy z ukarania sprawcy czy z zadośćuczynienia.To dwie różne sprawy.Wybaczenie odbywa się w planie wewnętrznym, jest decyzją podjętą w wyniku pracy nad sobą.Wymaga zmiany postawy,wyjścia z roli skrzywdzonego.To właśnie jest najtrudniejsze.

Ja - ofiara
Rola ofiary pozornie daje korzyści.Utwierdza nas w poczuciu wyższości i racji.Z reguły dzięki temu,że ktoś wobec nas zawinił,skupiamy na sobie uwagę innych,mamy też doskonałe usprawiedliwienie dla naszych porażek.Przecież gdyby nas tak nie skrzywdzono,nasze życie byłoby lepsze.Jednak złe emocje zawsze szkodzą zdrowiu.Już nikomu nie trzeba tłumaczyć,jakie spustoszenie sieje w organizmie frustracja czy nienawiść.Podobnie z innymi uczuciami towarzyszącymi krzywdzie - gniewem,który jest siłą destrukcyjną,żalem,rozpaczą,bezradnością,osamotnieniem.Bardzo często je w sobie tłumimy,wypieramy ze świadomości,gdyż zbyt wiele nas kosztują.Wstydzimy się ich,bo nie są chwalebne.Lękamy się ich, staramy się je zepchnąć jak najgłębiej... Ale one są i nas zatruwają.

Zatruwa nas także powtarzanie: "jak on mógł","jak ona mogła".Rozpamiętywanie krzywdy niebezpiecznie wchodzi w krew.Podświadomie zaczynamy powoli wierzyć,że nie jesteśmy dość dobrzy,czujemy się niegodni szczęścia,tracimy pewność siebie i miłość własną. Mając świadomość ofiary,nie możemy rozwinąć skrzydeł.

Wyrzuć to z siebie
Zanim wybaczysz,masz prawo oskarżać,wyżalić się,wyrazić swój ból.Nie pozbędziesz się balastu,dopóki nie uświadomisz sobie wszystkich uczuć związanych z krzywdą.A więc - nadszedł czas,by się przyznać do tego,co boli.

Dobrym sposobem na uwolnienie się od ciężaru jest napisanie listu do osoby,której mamy coś do wybaczenia.W tym liście nie przebierajmy w słowach,nazywajmy rzeczy po imieniu.Dajmy upust temu wszystkiemu,co się w nas nagromadziło.Listu nie trzeba wysyłać,ale i tak będzie miał pozytywny wpływ na nasze zdrowie i na relacje z winowajcą.

Musimy także zdobyć się na zaakceptowanie tego,co się nam przydarzyło,łącznie z krzywdą,której doznaliśmy.To przecież nasze życie.I dobre,i złe.Nasze.Nie mamy szans, by zmienić przeszłość.Logika nakazuje pogodzić się z tym,czego zmienić się nie da.

Przeboleć ból
Pierwszym krokiem do uzdrowienia jest powiedzieć sobie:to ja,a nie mój winowajca, odpowiadam za swoją przyszłość.Niełatwo się przestawić,zwłaszcza gdy człowiek karmi się złudzeniem,że nie osiągnął tego,co chciał,bo inni mu w tym przeszkodzili.Ale jeśli pogodzisz się ze swoim życiem,musisz też uświadomić sobie, że nikt inny,tylko ty masz na nie wpływ.A na całym świecie jedynym człowiekiem,którego możesz zmienić,jesteś ty. I tak naprawdę to ty sama jesteś źródłem swoich problemów.Gdy to zrozumiesz,będziesz na dobrej drodze.

Wybaczenie krzywd,nawet najgorszych,to najskuteczniejszy sposób na odzyskanie zdrowia - psychicznego i fizycznego.Bo jeśli w sercu są zadry,nie możemy normalnie funkcjonować.Mechanizm jest prosty:myślenie o tym,że mnie skrzywdzono,hamuje przepływ energii życiowej, bo cała moja uwaga jest skierowana w przeszłość.Jeśli uda mi się z tego uwolnić,zyskam siłę.Właśnie to daje wybaczenie - pozbywam się ciężaru przeszłości,czuję przypływ energii,mogę ją wykorzystać.

Iść ku przyszłości
Indianie Navajo mieli swoją metodę na pomaganie skrzywdzonym.Jeśli ktoś z plemienia nie mógł sobie dać rady z jakimś problemem emocjonalnym,zwoływał całą społeczność,by wystąpić przed nią i opowiedzieć,co go nęka.Gdy skończył,miał prawo powtórzyć to jeszcze dwa razy.Ale za czwartym razem zgromadzeni odwracali się do niego plecami.Już nie chcieli go słuchać.Dali mu pełną uwagę,został zrozumiany,mógł się oczyścić. Wystarczy.Teraz powinien się zająć swoim życiem.

Ta ceremonia jest wskazówką dla nas.Ból trzeba przeboleć,dogłębnie się w nim zanurzyć. Ale przychodzi moment,gdy należy się otrząsnąć.Zostawić przeszłość,choćby najgorszą, w spokoju.I iść dalej.

Warto przeczytać
Tym,których temat zainteresował,polecamy książkę Colina C.Tippinga "Radykalne wybaczanie" (Wydawnictwo Medium).Tipping jest terapeutą,mieszka w USA.Twierdzi,że wszystkie nasze problemy i choroby są skutkiem nagromadzonych złych emocji.Metodę pozbycia się ich opisał we wspomnianej książce.Prowadzi warsztaty,które pomagają zmienić sposób patrzenia na rzeczywistość i odzyskać radość życia.Warsztaty według jego metody odbywają się także w Polsce.

Więcej informacji na stronie internetowej www.radykalnewybaczanie.pl.

Źródło: Poradnik Domowy