Ojcostwo

Ojcostwo?

Ostatnio coraz częściej mówi się o tym, jak wielką rolę w życiu każdego dziecka odgrywa ojciec. Do niedawna jeszcze postać ojców w zwierzeniach pacjentów gabinetów psychoterapeutycznych określana była jako ?wielki nieobecny". Czy tak jest nadal? Czy ojciec pełni jedynie marginalną rolę w życiu dziecka?

Wzorce społeczne, kulturowe itd. sprawiły, że ojcowie byli często traktowani jak dawcy nasienia, a potem mieli głównie zapewnić byt potomkom. Wychowanie to była rzecz kobiety. To smutne, bo gdzieś w tym podziale tkwi przekonanie, że ojcowie nie nadają się do opieki nad własnymi dziećmi. Zupełnie bez sensu, bo to tak, jakby uznać, że mężczyzna nie potrafi kochać. Oczywiście, zdarzają się ojcowie (ale matki również, chociaż znacznie rzadziej), którzy sami są dziećmi i często tacy niedojrzali dobiegną do starości. To smutne i bolesne, ale to często ojcowie po rozwodzie, rozwodzą się także z własnymi dziećmi.

Są jednak na tym świecie prawdziwi ojcowie, którzy poświęcają dzieciom swój czas, są za nie odpowiedzialne, nie uciekają od wspólnych zabaw, wypraw, wspólnych spraw. A warto pamiętać, że dziecko potrzebuje obu wzorców osobowych: męskiego i żeńskiego, by móc się prawidłowo rozwijać.

Ojcowie jednak często są odsuwani od obowiązków związanych z opieką i wychowaniem dziecka przez samą matkę, która od pierwszych chwil życia dziecka przejmuje na siebie wszystkie funkcje. Kobiety angażują się bardzo emocjonalnie w zajmowanie się potomstwem, zapominając, że ojciec także ma swoje prawa. Prowadzi to do sytuacji, w której młody ojciec zna swoje dziecko z widzenia. Jest bardziej zajęty swoją pracą zawodową, aniżeli życiem domowym.

Już od dnia narodzin, a najlepiej jeszcze w okresie ciąży ojciec powinien współuczestniczyć w wydarzeniach związanych ze swoim dzieckiem, by móc właściwie się zaangażować potem w jego wychowanie. Dobrze, by młodzi tatusiowe czytali (podobnie jak mamy) książki na temat opieki i wychowania, by wiedzieli, co niemowlę je, jak się nim opiekować, kiedy wypadają szczepienia itd. Z początku taka ilość wiedzy wydaje się przerastać mężczyznę, ale naprawdę warto angażować się już od początku.

Ojciec powinien spędzać z dzieckiem możliwie jak najwięcej czasu, by uczyć się okazywania mu miłości i innych uczuć, by nie powstał między nimi dystans, który wraz z upływem czasu będzie coraz trudniejszy do pokonania. Mężczyzna nie powinien obawiać się okazywania uczuć dziecku. Z pewnością mu tym nie zaszkodzi. Miłością nie można nikogo skrzywdzić. Natomiast obojętnością - owszem.

Na szczęście coraz więcej mężczyzn łamie dotychczasowe stereotypy i staje się prawdziwymi ojcami dla swoich dzieci. Miło jest obserwować tatusiów spacerujących z wózkami, którzy rozmawiają ze swoimi pociechami, a nie z kimś przez telefon, którzy zamiast piwa z kumplami wybierają jazdę na rowerze z córką czy grę w piłkę z synem. Chwile spędzane z ojcem na beztroskiej zabawie, bez opieki mamy, są najlepszymi momentami w naszych wspomnieniach. Pamiętajmy o tym, by i nasze dzieci miały co wspominać.