Cztery podstawowe zasady wychowania:
Nie ignoruj dziecka, które już czwarty raz powtarza to samo słowo. Nikt nie lubi, gdy się go nie słucha. Dziecko uczy się (przede wszystkim od ciebie) sposobów komunikacji z innymi ludźmi.
CZTERY PODSTAWOWE ZASADY WYCHOWANIA:
Katarzyna Krzan
1. SŁUCHAJ
Nie ignoruj dziecka, które już czwarty raz powtarza to samo słowo. Nikt nie lubi, gdy się go nie słucha. Dziecko uczy się (przede wszystkim od ciebie) sposobów komunikacji z innymi ludźmi. Kilkulatek stara się znaleźć sposób na kontakt z tobą, a przy tym ćwiczy mowę, sprawdzając, czy reszta świata go rozumie. Jeśli jego starania nie będą przynosiły zamierzonych efektów, w końcu zamknie się w sobie i wcale nie będzie chciał nawiązywać kontaktów z innymi.
2. TŁUMACZ
Dziecko, przychodząc na świat, nie wie o nim zupełnie nic. Rozpoznaje pewne dźwięki, które słyszało jeszcze będąc w brzuchu, ale nic one dla niego nie znaczą. Od rodziców zależy, jak dziecko będzie znało i rozumiało świat.
Kiedy maluch pyta, nie zbywaj go byle czym, staraj się dokładnie wyjaśnić problem, nawet jeśli trzeba to zrobić na trzy różne sposoby. Dzieci potrafią pytać o wszystko. Jeśli jednak dokładnie wytłumaczysz, dlaczego samochód jeździ, ptaki fruwają, a truskawki są czerwone, dziecko da ci spokój. Pamiętaj, że dziecko potrafi wiele zrozumieć, a przynajmniej zapamiętać.
Jednak nie zasypuj dziecka tysiącem niepotrzebnych mu i nie zrozumiałych informacji. Zimą nie opowiadaj, co go czeka w czasie wakacji, bo już następnego dnia będzie gotowe do wyjazdu.
Dzieci żyją chwilą, tym co tu i teraz.
Jadąc samochodem tłumaczyliśmy naszej kilkumiesięcznej córce zasady działania świateł. Słuchała w skupieniu, niby nic nie rozumiejąc. Po jakimś czasie, gdy umiała już co nieco powiedzieć, stanęliśmy na światłach, a ona oświadczyła, że stoimy, bo świeci czerwone. Zapamiętała pewne informacje, a potem przywołała je w odpowiednim momencie, choć minęło kilka miesięcy.
3. ROZMAWIAJ
Rozmowa z dzieckiem to najlepszy sposób na wychowanie mądrego, wartościowego człowieka. Przy czym nie wolno rozmawiać z dzieckiem, jak z kimś upośledzonym umysłowo. Nie wolno też seplenić ?po
dziecinnemu", bo przecież dorośli tak nie mówią. Gdy dziecko przeinacza wyrazy, nawet jeśli są to przezabawne słowa, zawsze staraj się je poprawić, podając prawidłową formę.
Poproś, by dziecko powtórzyło. Oczywiście, nie musisz się czepiać każdego słówka, ale staraj się, by dziecko uczyło się poprawnej wymowy i adekwatnego stosowania słów.
Rozmawiaj z maleństwem już od pierwszych chwil życia, opowiadaj mu o najbliższym otoczeniu, wykonywanych czynnościach, mów, co właśnie robisz, a wszystko to spokojnym głosem i z uśmiechem na ustach. To najlepszy sposób nauki języka. Reaguj na dźwiękowe próby maluszka, który jeszcze nie wie, czy jest słyszany i jaki to wywołuje efekt u innych. Powtarzaj nowe słowa, pokazując na przedmioty, które określają.
Rozmowy z dzieckiem mogą być pouczające także dla rodziców. Dziecięca logika i sposób myślenia bywają rozbrajające, a przy tym zabawne. Dzieci widzą świat takim, jaki jest, podczas gdy my widzimy go za pomocą utrwalonych stereotypów. Warto więc odświeżyć sobie ogląd świata dzięki dzieciom.
Dzieci kilkuletnie uwielbiają słuchać opowieści o tym, jak były małe, co się z nimi działo, jak rodzice się nimi opiekowali, co robiły, jak się uczyły nowych rzeczy.
Pamiętaj, że rozmowa to także słuchanie.
4. KONSEKWENCJA
Konsekwencja to najtrudniejsze z pojęć wychowawczych. Co tak naprawdę oznacza? Dla jednych to twardy upór: nie zjesz obiadu, nie będzie telewizji. A po dwóch godzinach - zapominamy o tym i włączamy telewizor. Dziecko koduje sobie zatem: mówią jedno, robią drugie, niezależnie od tego jak się zachowuję i tak dostanę to, czego chcę.
Zasada: nigdy nie wymyślaj warunków niemożliwych do spełnienia.
Kara musi być adekwatna do czynu.
